Miód pitny jest najstarszym napojem odurzającym na świecie, znany znacznie wcześniej niż wino lub piwo. Człowiek odkrył miód pitny w przyrodzie. Naukowcy twierdzą, że pierwszy miód pitny mógł powstać naturalnie, w gniazdach dzikich pszczół, gdy miód rozcieńczony deszczówką zaczął fermentować się w wyniku naturalnych bakterii fermentacyjnych. Dlatego też miód pitny mogli spożywać ludzie pierwotni, jeszcze niedysponujący wiedzą o technologii produkcji tego napoju.
Litewski miód pitny częściej zaczął się pojawiać w źródłach XIV wieku i był postrzegany jako wykwinty napój szlachecki, którego najwięcej spożywano w majątkach władców. Najlepszy miód pitny powstaje z jednego rodzaju miodu (bez wosku, mleczka pszczelego lub innych zanieczyszczeń) oraz wody w wyniku fermentacji z drożdżami winnymi. W dzisiejszych czasach bardzo niewiele wiadomo na temat miodu pitnego i jego produkcji.
Więcej o obiekcie znajdziesz na stronie internetowej realizatora projektu.
Ugotować 5 l wody, dodać 5 l miodu. Gotując ciągle zgarniać piankę, aż jej nie zostanie.
Rozdrobnić jagody jałowca, wrzucić drożdże, dodać chmiel. Całość przelać do czystej butelki. Zakorkować za pomocą zatyczki z otworem, włożyć rurkę i zalać zatyczkę rozpuszczonym woskiem. Przechowywać butelkę w ciepłym miejscu.
Gdy na dnie butelki osiądzie cały osad, napój przelać do innej butelki i zakorkować jak wspomniano powyżej. Po dwóch-trzech miesiącach napój ponownie przelać, szczelnie zakorkować i przechowywać w ciepłym miejscu aż dojrzeje. Do spożycia nadaje się napój, który dojrzewał przynajmniej przez rok. Jednak aby uzyskać bardziej wyraźny i bogaty smak, należy napój przechowywać jak najdłużej.
Naczynia: róg do picia, kieliszek, słoik na miód, butelka na miód pitny.
Przygotowałeś danie? Dodaj zdjęcie i udostępnij innym