Piwo – to naturalny napój o niskiej zawartości alkoholu. Pierwsze wzmianki o konsumpcji piwa na Litwie można odnaleźć w XI-wiecznych źródłach. Nasi piwowarzy w celu poprawy smaku doprawiali piwo jagodami, owocami, ziołami, natomiast w celu spotęgowania ciemnej barwy – tarty węgiel drzewny lub palony cukier. Piwo w całej Litwie szczególnie rozpowszechniło się w XVI wieku. Najpopularniejsze było tradycyjne piwo wiejskie, które na własne potrzeby ważyła większa część chłopów. W ciągu wielu stuleci proces przygotowania piwa słodowego uległ jedynie nieznaczącym zmianom. Dzieli się go na główne etapy – przygotowanie słodu i produkcję piwa.
Więcej o obiekcie znajdziesz na stronie internetowej realizatora projektu.
Piwo jest warzone z wody, słodu oraz chmielu. Mielony słód zalać wodą o zadanej temperaturze. Tak przygotowana masa jest nazywana zacierem, który należy doprowadzić do niezbędnych stopni po to, by znajdująca się w ziarnach słodu skrobia została rozłożona na niezbędne dla drożdży cukry.
Po osiągnięciu pożądanego rezultatu piwowarzy zacier przelewają do zbiornika filtrującego, zawierającego paty drewna czarnej olchy, słomę, gotowany i niegotowany chmiel, a na dnie – sito.
W wyniku filtracji powstaje klarowna, słodka ciecz czyli brzeczka piwna oraz fusy. Te ostatnie są używane jako pasza dla zwierząt gospodarskich, natomiast brzeczkę gotuje się z chmielem.
Po zagotowaniu brzeczka ostudza się i przelewa się do zbiornika filtrującego z drożdżami. Fermentacja, podczas której drożdże wchłaniają cukry, wytwarzając młode piwa, trwa około 10 dni. Następnie oddziela się drożdże, a młode piwo przelewa się do zbiornika. Potem następuje okres dojrzewania.
Piwo dojrzewa w zimnym pomieszczeniu od trzech do czterech tygodni. W tym okresie osiadają resztki drożdży, natomiast piwo nabiera pożądany smaku.
 |
Financed by the |
© 2017 Wszelkie prawa zastrzeżone. Litewskie stowarzyszenie turystyki wiejskiej
Przygotowałeś danie? Dodaj zdjęcie i udostępnij innym