Szczaw polny – to najpopularniejsza roślina dzika, z której przygotowuje się zupę. Gospodynie dzukijskie zupę szczawiową gotowały prawie codziennie od wczesnej wiosny do połowy lata. Żmudzini oraz lietuwininkasy jako pierwsi rozpoczęli hodowlę szczawiu w ogrodzie. Zupę szczawiową nazywano szczawiówką. Gotowano ją z mięsem lub bez. Głównym dodatkiem był pęczak lub ziemniaki. W przypadku zupy szczawiowej bez mięsa dodawano jaja gotowane na twardo oraz łyżkę śmietany.
Więcej o obiekcie znajdziesz na stronie internetowej realizatora projektu.
Kurczak oraz warzywa (marchew, cebulę, natkę pietruszki) wrzucić do wrzącej wody i przygotować wywar.
Umyć świeży szczaw, posiekać i poddusić z niedużą ilością wywaru, łyżką masła oraz soli.
Wywar przecedzić, dodać uduszony szczaw, wsypać łyżkę stołową kaszy pęczaku i wlać mleko.
Osobno ugotować jajka na twardo. Następnie je pokroić, przełożyć na talerz i zalać zupą szczawiową.
Podawać ze świeżo ugotowanymi ziemniakami.
Przygotowałeś danie? Dodaj zdjęcie i udostępnij innym